Η Δούκισσα υπήρξε μια από τις δημοφιλέστερες ερμηνεύτριες του λαϊκού τραγουδιού με μεγάλα σουξέ στο ενεργητικό της με καριέρα στο πεντάγραμμο και στο πάλκο που διήρκεσε πάνω από σαράντα χρόνια.
Η Δούκισσα Φωταρά γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1941 στον Πειραιά. Ξεκίνησε την επαγγελματική της καριέρα ως χορεύτρια, σε ηλικία 12 ετών, ενώ το 1956 μπήκε στην δισκογραφία με την βοήθεια του πατριού της και γνωστού στην εποχή του μπουζουξή Γιάννη Λαουτάρη.
Πρωτοτραγούδησε σε δίσκο 78 στροφών, το τραγούδι του Στέλιου Χρυσίνη «Με την κοπέλα π’ αγαπώ» και σταδιακά πέρασε στον κόσμο των πιο μεγάλων νυχτερινών κέντρων της Αθήνας, για να συνδέσει την φωνή της με μεγάλες επιτυχίες, όπως «Δεν ήσουν κύριος» (Μουσαφίρης), «Aτάκα και επί τόπου» (Μουσαφίρης) «Άνθρωποι είμαστε» (Κοινούσης) «Πού πας χωρίς αγάπη» (Ζαμπέτας), «Αναμνήσεις» (Βοσκόπουλος), «Θέλω τα όπα μου (Σπανός). Οι δίσκοι της «Ατάκα και επί τόπου»(1975) και «Λαϊκά για τη Δούκισσα» (1984) έγιναν χρυσοί.
Παράλληλα με τη μουσική και το τραγούδι, ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο. Έπαιξε συνολικά σε 10 ταινίες την περίοδο 1966 – 1970, με πιο γνωστές τις ταινίες «Ένας χίπις με φιλότιμο», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου», «Τα αδέλφια μου» και «Συντρίμμια τα όνειρά μας».
Η Δούκισσα άφησε την τελευταία της πνοή σε κλινική της Αθήνας στις 30 Σεπτεμβρίου 2010, χτυπημένη από τον καρκίνο που την ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο γιους.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/2107
