Ένας ακόμα λόγος να θεωρούμε τη μουσική των 90s την καλύτερη που υπήρξε στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει όλους εμάς που ζήσαμε με συνείδηση τα 90s (δηλαδή είτε γεννηθήκαμε στα πρώτα δύο χρόνια είτε είχαμε πιάσει μια ηλικία καλής αντίληψης του τι συμβαίνει γύρω μας) να θεωρούμε πως η μουσική και η διασκέδαση τότε ήταν στο απόγειό της. Αλλά πολύ δύσκολα θα καταφέρεις να πείσεις έναν άνθρωπο 32+ ότι υπάρχει στο μετέπειτα κάτι καλύτερο από αυτό που έζησε σε αυτή τη δεκαετία, ίσως και στα πρώτα 2-3 χρόνια των 00s, στα απόνερα των 90s.
Ένας από τους τραγουδιστές που έχουν ταυτιστεί τόσο πολύ με αυτή τη δεκαετία των 90s, σε βαθμό που στα επόμενα χρόνια έγινε δύσκολο να συμπορευτεί με τις νέες απαιτήσεις, με τις αλλαγές που υπήρξαν στη μουσική και διαμορφώθηκαν κάπου στα 10s, είναι ο τρομερός Γιώργος Λεμπέσης.
Σχεδόν όλοι έχουν τραγουδήσει και πορωθεί με τραγούδια όπως Προδιαγραφές, Εξάρτηση, Marilyn Monroe, Κατάλληλες Προϋποθέσεις, Γύρνα Πίσω Ή Έστω Τηλεφώνα, Μείνε, Καουμπόι, Ετοιμάσου, Το Μωρό Μου.
Λιγότεροι, αλλά αρκετοί έχουν τραγουδήσει τραγούδια του όπως Μάτι Δεν Κατάφερα Να Κλείσω, Ντεκολτέ, Ελιξήριο, Σου Σου Σου Λείπω, Έτσι Είμαι, Ματαιοπονία.
Υπάρχει όμως ένα τραγούδι στην δισκογραφία του, που λίγοι το γνωρίζουν και το θυμούνται, το οποίο αν το βάλεις σήμερα να το ακούσει ένας που γεννήθηκε μετά το 1998, θα έχει να σου κάνει κάποιες ερωτήσεις.
Το τραγούδι λέγεται 3102467, εννοείται πως είναι του Φοίβου, βρίσκεται στο άλμπουμ Εξάρτηση του 1999, και όχι, δεν είναι κωδικός wifi ή qr code. Είναι αριθμός τηλεφώνου. Κι αν σου φαίνεται λειψός, είναι από μια εποχή στην οποία δεν υπήρχε το 210 για την πλειοψηφία της Αθήνας και δεν υπήρχαν γενικά κωδικοί για τις πόλεις. Τότε τα σταθερά τηλέφωνα είχαν τα 7 ψηφία που διαφοροποιούν την κάθε γραμμή και κανέναν κωδικό μπροστά. Δεν υπήρχε, εννοείται, ούτε αναγνώριση κλήσεων, ενώ η πλειοψηφία των σπιτιών είχε ακόμα τα τηλέφωνα με το καντράν.
Πώς είπατε; Τι είναι αυτό; Αφήστε το καλύτερα, ας μην μπω σε διαδικασία εξηγήσεων και νιώσω ένας παππούς. Ας μείνουμε σε αυτή τη βασική πληροφορία, ότι τα σταθερά ήταν 7ψήφια μέχρι το φινάλε των 90s και μετά ήρθε το 210 και στη φωτογραφία.
Οπότε, στο τραγούδι αυτό, ο Γιώργος Λεμπέσης απευθύνεται σε κάποια μοναχική ψυχή που ίσως είναι σπίτι της και ψάχνει παρέα, οπότε της λέει τον αριθμό του σταθερού για να του τηλεφωνήσει και να κανονίσουν να βρεθούνε.
«Αν ζητάς μια παρέα καλή, συντροφιά βραδινή, κι αν περνάς πληκτικά στη ζωή και ζητάς μια αλλαγή…Κι άμα ψάχνεις κάποιον που κι εκείνος νιώθει μοναξιά, θα ‘μαι ξύπνιος σπίτι απόψε μέχρι αργά. Ο αριθμός μου 3102467, κι ίσως να ‘χουμε να πούμε εμείς πολλά».
Κι αφού δώσαμε τις εξηγήσεις για την αρχαιολογία των 90s, ακούστε το τραγούδι, κάντε και μια επανάληψη ή εκπαίδευση πάνω στον Λεμπέση, γιατί τα ιερά και τα όσια δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.
