ο “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” (1972) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι αποτελεί μια ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, τόσο για την καλλιτεχνική της δεινότητα όσο και για την περιβόητη σκηνή βιασμού που περιέχει. Η ταινία, με πρωταγωνιστές τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ, εξερευνά θέματα θλίψης, απώλειας και σεξουαλικότητας με ωμή ειλικρίνεια, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και λογοκρισία.
Παρά τις αμφιλεγόμενες σκηνές της, το “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” παραμένει μια αριστουργηματική ταινία με ισχυρό οπτικό και συναισθηματικό αντίκτυπο. Η ταινία θέτει σημαντικά ερωτήματα ηθικής και ηθικής, καθιστώντας την απαραίτητη προβολή για όσους ενδιαφέρονται για την τέχνη του κινηματογράφου και την απεικόνιση του σεξ στον κινηματογράφο.
Στη σκηνή, ο χαρακτήρας του Μάρλον Μπράντο, ο Πολ, βιάζει τον χαρακτήρα της Μαρία Σνάιντερ, τη Ζαν, στο διαμέρισμα της νεκρής συζύγου του. Η σκηνή γυρίστηκε χωρίς τη συγκατάθεση της Σνάιντερ, η οποία αργότερα αποκάλυψε ότι ο Μπερτολούτσι και ο Μπράντο την είχαν πείσει ψευδώς ότι η σκηνή θα γυριζόταν με λιπαντικό και ότι ο Μπράντο θα χρησιμοποιούσε μόνο τα χέρια του.
Σύμφωνα με την Σνάιντερ, η εμπειρία ήταν τραυματική και άφησε σημάδια στην ψυχή της. Σε συνεντεύξεις της, περιέγραψε ότι ένιωσε ταπεινωμένη και εκτεθειμένη, και ότι η σκηνή πυροδότησε συναισθήματα θλίψης, οργής και φόβου.
Η αποκάλυψη της Σνάιντερ για την έλλειψη συγκατάθεσης δημιούργησε έντονες αντιδράσεις και πυροδότησε συζητήσεις για την ηθική του κινηματογράφου, τη σεξουαλική κακοποίηση και την εκμετάλλευση των ηθοποιών.
Πολλοί θεωρούν ότι η σκηνή βιασμού στο “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” παραμένει ανησυχητική και αδικαιολόγητη, ακόμα και σήμερα. Η ταινία έχει απαγορευτεί σε ορισμένες χώρες και η σκηνή έχει λογοκριθεί ή τροποποιηθεί σε διάφορες εκδόσεις.
Εκτός από τον ψυχικό πόνο, η σκηνή βιασμού είχε και αρνητικές επιπτώσεις στην καριέρα της Σνάιντερ. Η ηθοποιός δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά μετά την κυκλοφορία της ταινίας και αντιμετώπισε προβλήματα με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Η Μαρία Σνάιντερ πέθανε το 2001 σε ηλικία 51 ετών, έχοντας σημαδευτεί για πάντα από την εμπειρία της στο “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”. Η ιστορία της αποτελεί ένα τραγικό παράδειγμα για τους κινδύνους της σεξουαλικής εκμετάλλευσης στον κινηματογράφο και την ανάγκη για μεγαλύτερη προστασία των ηθοποιών.
