“Γι’ αυτό είχαν πει στον μπαμπά μου να το αλλάξει, αλλιώς δεν νομίζω πως θα το είχε αλλάξει ούτε εκείνος” ομολογεί η Κατερίνα.
Η Κατερίνα παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής «Καλημέρα είπαμε;» και τη δημοσιογράφο Πένυ Καβέτσου, το πρωινό της Κυριακής, στην ΕΡΤ. Ανάμεσα σε άλλα, δε, η νεαρή κόρη του Γιάννη Πλούταρχου αναφέρθηκε τόσο στα πρώτα της βήματα στον χώρο του τραγουδιού όσο και στη βοήθεια του ονόματος της.
Πιο συγκεκριμένα, η Κατερίνα εξομολογήθηκε αρχικά πως «επαγγελματικά δεν έλεγα ότι θα ασχοληθώ με το τραγούδι, μέχρι πολύ πρόσφατα, αλλά ότι ασχολούμαστε με το τραγούδι όλοι οικογενειακώς, σαν χόμπι από όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας, είναι δεδομένο. Μικρή έλεγα πως θα γίνω τραγουδίστρια, μέχρι ένα σημείο, κάπου στο Γυμνάσιο όμως άλλαξα εκεί στις Πανελλήνιες».
«Πήγα και σπούδασα Βιολογία, έκανα και μεταπτυχιακό στη βιομηχανία φαρμάκου. Όταν τελείωσα με αυτό, τότε ήταν που ξεκίνησα το τραγούδι το οποίο μέχρι τότε είχα σαν χόμπι. Ακόμα και τότε όμως είχα άλλες βλέψεις επαγγελματικά. Με το κομμάτι της βιομηχανία φαρμάκων ασχολούμαι παράλληλα, με προσωπική έρευνα για την ώρα, ενώ το τραγούδι αποκλειστικά το κάνω δυο χρόνια τώρα».
«Μέχρι το λύκειο ήμουν καλή μαθήτρια. Στη δευτέρα λυκείου ήταν πιο μέτρια τα πράγματα. Έχω και ΔΕΠΥ εν τω μεταξύ οπότε, εκεί στη δευτέρα και τρίτη λυκείου που είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, ήρθε και έδεσε. Επειδή δυσκολευόμουν λίγο παραπάνω δεν προσπαθούσα τόσο. Αυτό το είχα σίγουρα από την πρώτη γυμνασίου, όταν και μια καθηγήτρια το είχε εντοπίσει αλλά προσπαθούσε απλά να με διευκολύνει με τον τρόπο της» πρόσθεσε, ακόμα, η Κατερίνα στη νέα της συνέντευξη στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης.
«Γενικά κρατάω το Κατερίνα πιο πολύ, σκέτο, απλά τα τότε χρόνια θεωρούσαν ότι το Κακοσαίου είναι κακόηχο και γι’ αυτό είχαν πει στον μπαμπά μου να το αλλάξει. Αλλιώς δεν νομίζω πως θα το είχε αλλάξει ούτε ο μπαμπάς μου. Το όνομα του μπαμπά μού έφερε τη δυνατότητα να πρωτοακουστώ κάπως, οπότε δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια σε αυτό και να πω ότι δεν έγινε, απλά το κατά πόσο θα καταφέρεις εσύ να μείνεις μόνος είναι καθαρά το δικό σου χέρι».
